ODTWARZANIE REDUTY

Reduta w pierwszym warszawskim etapie swojego istnienia od listopada 1919 do maja 1924 działała w Salach Redutowych Teatru Wielkiego – w tych przestrzeniach po latach pracuje Muzeum Teatralne. Po stu latach te same słowa – „spełniane” niegdyś przez aktorów Reduty – zabrzmią w tej samej, niezmienionej przestrzeni Sal Redutowych w wykonaniu współczesnych artystów.

Wybór formy nie jest przypadkowy – czytania sztuk były w Reducie stałym elementem wzbogacania wyobraźni artystycznej i intelektualnego, duchowego wyposażenia członków wspólnoty, a skupiona i pogłębiona interpretacyjnie lektura w trakcie prób do spektakli (do której przywiązywano ogromną wagę) miała prowadzić według redutowego określenia do „odszukiwania pulsującej mocy źródła”.

ODTWARZANIE REDUTY włącza do współpracy studentów aktorstwa oraz doświadczonych w zawodzie mistrzów – zgodnie z zasadą stosowaną w Reducie. Osterwa stawiał sobie i swoim aktorom istotne, obliczone na pożytek w przyszłości, zadania wychowawcze i obywatelskie realizowane w teatrze pojętym jako laboratorium artystyczne i społeczne poszukujące polskiego stylu i etosu teatralnego, a nawet szerzej – stylu i etyki życia zbiorowego. Redutowy etos aktora zasadzał się na idei samopoznania, samodoskonalenia i ofiarowywania siebie samego w scenicznym akcie twórczym.

Reduta to jedyny w naszej nad kulturą narodową wykorzystującej społeczną siłę sztuki teatru. To jedna z najważniejszych i najbardziej oryginalnych i wpływowych polskich koncepcji teatralno-kulturowych.

Muzeum Teatralne, opiekun wielu bezcennych pamiątek i dokumentów związanych z Redutą, a także instytucja, w ramach której powstawały ważne książki i wystawy poświęcone Reducie, czuje się szczególnie zobowiązane do realizacji tak pomyślnego projektu.

ODTWARZANIE REDUTY poświęcone jest pamięci profesora Zbigniewa Osińskiego, najwytrwalszego i najwnikliwszego badacza Reduty.