Konferencja 1968/PRL/TEATR – zaproszenie

Zapraszamy na konferencję 1968/PRL/TEATR w poniedziałek i wtorek 17-18 listopada 2014 do Instytutu Teatralnego.

Wśród prelegentów Zbigniew Majchrowski, Magdalena Raszewska, Dariusz Kosiński, Małgorzata Szpakowska, Małgorzata Dziewulska, Joanna Krakowska czy Andrzej Leder.

Nota organizatorów

Rok 1968 w dziejach polskiego teatru kojarzy się niemal wyłącznie z „Dziadami” w Teatrze Narodowym w reżyserii Kazimierza Dejmka i z wydarzeniami politycznymi, jakie się wokół tego przedstawienia rozegrały. Także horyzont polityczny tamtych wydarzeń bywa często zawężany do protestów studenckich i konfliktów w środowisku polskich pisarzy – niczym do Salonu Warszawskiego z „Dziadów”. Wydarzenia 1968 roku są opowiadane w duchu romantycznego aktywizmu i pokoleniowego buntu. Zapomina się jednak często o tym, że stały się one doświadczeniem całego społeczeństwa – doświadczeniem naznaczonym biernością, ideologiczną przemocą, ekspresją resentymentów, antysemityzmu, nacjonalistycznych nastrojów, lękiem i wstydem. Rok 1968 – jak może żaden inny przełom polityczny w dziejach PRL – ujawnił pola autentycznych społecznych afektów i stał się impulsem do tworzenia nowych projektów wspólnotowych o szerokim spektrum politycznych opcji.

Rok 1968 w dziejach polskiego teatru kojarzy się niemal wyłącznie z „Dziadami” w Teatrze Narodowym w reżyserii Kazimierza Dejmka i z wydarzeniami politycznymi, jakie się wokół tego przedstawienia rozegrały. Także horyzont polityczny tamtych wydarzeń bywa często zawężany do protestów studenckich i konfliktów w środowisku polskich pisarzy – niczym do Salonu Warszawskiego z „Dziadów”. Wydarzenia 1968 roku są opowiadane w duchu romantycznego aktywizmu i pokoleniowego buntu. Zapomina się jednak często o tym, że stały się one doświadczeniem całego społeczeństwa – doświadczeniem naznaczonym biernością, ideologiczną przemocą, ekspresją resentymentów, antysemityzmu, nacjonalistycznych nastrojów, lękiem i wstydem. Rok 1968 – jak może żaden inny przełom polityczny w dziejach PRL – ujawnił pola autentycznych społecznych afektów i stał się impulsem do tworzenia nowych projektów wspólnotowych o szerokim spektrum politycznych opcji.

Teatr jako medium zbiorowych afektów uczestniczył w tych zdarzeniach w sposób bardzo intensywny, na nowo definiował w tym czasie swoje społeczne usytuowanie. Nawet jeśli nie mówił wprost o wydarzeniach 1968 roku, zmieniał się pod ich wpływem, odkrywał nowe obszary zbiorowych emocji, wypracowywał odmienne strategie nawiązywania kontaktu z widownią. Medium teatru, ożywione tak silnym i ambiwalentnym społecznym doświadczeniem, znajdowało poszerzone pole ekspresji w obszarze performansu, teatru alternatywnego, widowisk rozrywkowych i masowych. Przełom 1968 roku w teatrze oczekuje na swój opis. Miał on w polskim teatrze znaczące prefiguracje oraz długofalowe konsekwencje i sięgające czasów najnowszych „powtórzenia”. Konferencja 1968/PRL/TEATR chce podjąć próbę możliwie najpełniejszego nakreślenia mapy tych zjawisk.