„Sceny z życia sceny” – ebook

Książka Henryka Izydora Rogackiego Sceny z życia sceny. 49 tekstów o teatrze dostępna jest w formie ebooka.
W tej formie można ją kupić w serwisie Publio (http://www.publio.pl/sceny-z-zycia-sceny-henryk-izydor-rogacki,p111633.html). Na stronie można również znaleźć bezpłatny fragment książki.

Książka Sceny z życia sceny. 49 tekstów o teatrze zawiera teksty historyczno-teatralne i krytyczne autora z lat 1969 (debiut naukowy Rogackiego z uniwersyteckich czasów studenckich w czasopiśmie „Teatr w teatrze”) – 2011 publikowane wcześniej w czasopismach („Dialog”, „Teatr”, „Teatr Lalek”, „Aspiracje”, „Konteksty”), katalogach wystaw, wydawnictwach teatralnych, drukach okazjonalnych oraz w książkach zbiorowych i tomach pokonferencyjnych. Teksty wybrane z obszaru prawie całego życia autorskiego Henryka Izydora Rogackiego, konstruujące jego sylwetkę badawczą i pisarską, zostały sproblematyzowane poprzez ujęcie w działy przez autorkę wyboru – Barbarę Osterloff. U podstaw inicjatywy i zamysłu wydawniczego leżała też chęć przywołania i udokumentowania stanowiska metodologicznego oraz światopoglądu krytycznego sformułowanego w warszawskiej PWST przez Bohdana Korzeniewskiego i kontynuowanego przez jego uczniów i następców, afirmującego tezę, iż naczelnych zadaniem pisarstwa teatralnego jest opisać spektakl i że to sztuka słowa ustanawia pamięć teatru i na dobrą sprawę kreuje sztukę sceniczną. W książce znalazły się więc zapisy i opisy spektakli: Jerzego Jarockiego, Konrada Swinarskiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Jana Wilkowskiego, Piotra Tomaszuka, Zygmunta Smandzika, Wiesława Hejny, Jonasza Kofty, Janusza Wiśniewskiego i Andrzeja Strzeleckiego. Ze szkoły, nauk, myśli i ducha Bohdana Korzeniewskiego pragnie się też wywodzić predylekcja autora Scen z życia sceny do pewnej metody „czytania” teatru, spektaklu teatralnego i tekstów kultury.

Tom, który rozpoczyna się przywołaniem nastrojów polskiej melancholii artystycznej, wyznaczanej aurą listopadowych mgieł i szarug oraz porządkiem zrywów i klęsk narodowych – klęsk jesiennych, a kończy się aurą uwodzenia rozpoznawaną w strukturach teatru i dramatu, nie może pozostawić nikogo obojętnym. Wszystko co pomiędzy, należy do dziedziny przygody intelektualnej i estetycznej, do źródła przyjemności podsycanej rytmem składni i brzmieniem tekstu, który nie stroni od instrumentacji i delikatnie, lecz konsekwentnie stosowanych, wywiedzionych z tradycji modernizmu zabiegów metaforyzacyjnych. Bogate, barwne i różnorodne dekoracje wypełnione zostają przez sensy i znaczenia, wnikliwe opisy i staranne interpretacje, pomyślenia i zadumania – ogromne pole humanistycznej gry z czytelnikiem. Warto tę grę podjąć.

Robert Cieślak

Oto na naszych oczach ponownie pojawiają się pytania, które przez pół wieku towarzyszyły polskiemu teatrowi, opisy spektakli i analizy tendencji ważnych dla każdego człowieka teatru, myśli poprzez swoją rzetelność i wnikliwość istotne zarówno dla teoretyków, jak i praktyków. Ogromna wiedza jest w tych tekstach spleciona z wrażliwością i rozważnym osądem estetycznym, erudycja z pasją, wdzięk z dyskrecją. Cieszy mnie ta inicjatywa zrodzona z ducha tradycji szkoły, poglądów i wskazówek Bohdana Korzeniewskiego oraz wiary, że słowo dla materii sztuki teatru pozostaje zawsze bardzo ważnym sojusznikiem.

Maciej Wojtyszko

Lubię czytać Rogackiego, teatrologa, który z temperamentu i upodobań, jest przede wszystkim historykiem idei, chętnie badającym np. postaci historyczne jako zagadnienia kultury. Sam teatr jest dla Rogackiego miejscem tajemniczej przemiany. Przeistoczenia aktora w kogoś, kto jest nim samym, a jednocześnie już kimś innym. Teatr jest też, a przynajmniej może być, przypomina Rogacki – domeną piękna.

Barbara Osterloff

Dr Henryk Izydor Rogacki
Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższego Zawodowego Studium Teatralno-Literackiego Wydziału Reżyserii PWST im. A. Zelwerowicza. Wieloletni kustosz Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim w Warszawie. Z warszawską szkołą teatralną związany od 1974 roku. W kadencji 2008-2012 prorektor Akademii Teatralnej, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Autor m.in. książek Żywot Przybyszewskiego (1987), Leon Schiller. Człowiek i teatr (1995), Mgła i zwierciadło (2001), artykułów i recenzji drukowanych na łamach „Teatru”, „Dialogu”, „Kronosa” i „Aspiracji” oraz rozpraw i esejów publikowanych w tomach zbiorowych, np. W kręgu teatru monumentalnego (2000), Czytanie Szekspira (2004), Teatr Kazimierza Dejmka (2010).

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wydawca: Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie/ Fundacja Akademii Teatralnej w Warszawie
Warszawa 2013.