Relacje naszych pracowników

Relacja Waldemara Raźniaka z wyjazdu na Bundeswettbewerb Deutschsprachiger Schauspielstudierender 2019, czyli Festiwal Niemieckojęzycznych Szkół Aktorskich w Berlinie

W dniach 25-26 czerwca br. uczestniczyłem w 4 prezentacjach głównego festiwalu konfrontującego prace akademickie niemieckich uczelni prowadzących kierunki aktorskie. W większości wypadków były to prezentacje studentów trzecich lat aktorstwa, reżyserowanych przez swoich profesorów, reżyserów zewnętrznych bądź kolegów studiujących reżyserię. W tych dniach zobaczyłem przedstawienia „Container Paris” w reż. Miguela Abrantesa Ostrowskiego z Hochschule für Musik und Theater „Felix Mendelssohn Bartholdy“ Leipzig, „Alice_(2)“ w reż. Pedro Martinsa Beja z Akademie für Darstellende Kunst Baden-Württemberg, Ludwigsburg, „Sprechen wir nicht über Helga!“ – praca zbiorowa studentów z Zürcher Hochschule der Künste, Szwajcaria oraz „Was glänzt“ w reż. Philippa Beckera z Folkwang Universität der Künste Essen/Bochum.

Pierwsze przedstawienie, czyli Container Paris z Lipska było oparte na sztuce Davida Gieselmanna i opisywało zdarzenie odnalezienia przez pracowników firmy jednego z europejskich miast tajemniczego kontenera o niezwykle cennej zawartości, który się zagubił i nie wiadomo do kogo należy. Pracownicy korporacji, lokalne osobistości, celebryci, przedstawiciele mediów spierają się zatem publicznie na temat tego, w jaki sposób wykorzystać nieoczekiwany skarb deliberując o społecznej szczęśliwości, swoich partykularnych celach, ambicjach i rozczarowaniach. Świetna robota słowa oraz inscenizacja – scenografia, muzyka i światło. Przedstawienie zrealizowane zostało w konwencji współczesnej commedia dell arte z użyciem technik cyrkowych i klaunady.

„Alice_(2)“ z Ludwigsburga było fantastyczną trawestacją Alicji w Krainie Czarów do świata filmów Davida Lyncha i „Funny Games” Michaela Haneke. W mrocznej, baśniowej inscenizacji wszyscy studenci bez względu na płeć wymieniali się rolą Alicji i konfrontując się z niebezpiecznymi postaciami z książki wygłaszali potężne monologi o powszechnej depresji i kryzysach psychicznym, politycznym, ekonomicznym, artystycznym a nawet klimatycznym. Spektakl zakończył się sformułowaniem, że Alicja nie jest w krainie czarów i nie jest nawet Alicją – sugerującym że każdy z widzów powinien zająć własne stanowisko na temat poruszanych w spektaklu problemów. Duże wrażenie robił wykorzystany w spektaklu ruch sceniczny i sprawność studentów.

„Sprechen wir nicht über Helga!“ studentów z Zurychu było rodzajem zbiorowego performansu, luźno połączonych etiud i stand-upów, z kulminacyjnym monologiem studentki, traktującym o wykorzystywaniu seksualnym i najróżniejszych aktach przemocy których doświadczyła jej postaćlub jej rodzina. Przedstawienie było dla mnie nierówne i mało przemyślane, ale na dużej części widowni zrobiło duże wrażenie. Ostatnim obejrzanym przedstawieniem było „Was glänzt“, gdzie grupa postaci przebranych w stroje trenerskie wykonywało serie ćwiczeń fizycznych rozmawiając o przyszłości i powodzeniu projektu europejskiego – komu ma służyć, czy dobrze funkcjonuje, kogo bierze w obronę, a komu szkodzi… Przesłaniem spektaklu było podkreślenie obojętności części społeczeństwa niemieckiego względem różnych problemów społecznych, i że najważniejsze jest po prostu to aby wszystko błyszczało i było ok, nawet jeśli nie jest.

Festiwal był dobrze zorganizowany i miał ciekawy program, chociaż warto podkreślić że nastawiony był na odbiorców niemieckojęzycznych, a jego głównym celem była integracja studentów, niewiele było zatem okazji do wymiany doświadczeń i kontaktów między władzami uczelni. Jednakże z punktu widzenia poznawania innych metod pracy i jakości kształcenia przegląd spektakli był doświadczeniem niezwykle cennym.